Арманшыл ауыл жаста­рының бiрi Сапура орта мектептi бiтiрiп, Ақтөбедегi оқытушылар дайын­дайтын институтқа түседi. Тап сол жылы соғыс басталып, елдегi ер-азаматтар жаппай майданға ат­тан­ғанда, оның төрт бiрдей ағасы соғысқа кете барады. Студенттiк өмiрдiң қызығын көре алмай, ендi оқудың қи­сыны келмей­тiнiн се­зiнген он сегiз жасар Сапура 1942 жылы мау­сым айында сұранып, майданға ат­та­нады. Еш­қандай әскери дайын­дықсыз Мәскеу үшiн шайқасқа тап болып, кейiн Бело­руссия же­рiн­дегi со­ғысқа қаты­сады. 474-атқыштар ба­та­льоны құра­мында санитар бо­лып, жара­лыларға же­дел жәрдем көрсетiп, оларды жер бауырлап арқалап, емдеу орын­дарына жеткiзедi. Борап тұрған оқ астында жан аямай еңбек етедi. Шымыр дене­лi, ширақ қимылды қыз  әс­кери ұшақ алаңында ұшаққа бомба жасақ­тауды меңгередi, адам күшi жетпе­генде, күнi-түнi қару-жарақ қоймасында күзету де тап­сырылады. Қас қақпай, күзетте тұрған қаршадай қыз­дың қара темiр винтовкадан басқа серiгi, қорғаны болмаса да, жiгерiн жасытпай, үрейiн сездiрмей, нағыз жауынгер­лерше қайрат көрсетедi. Сол үшiн басшы­ларының талай алғысын алып, Жуков атындағы медальмен марапатталады.

Кеңес армиясы жеңiспен батысқа бет алған шақ. 1944 жылы қыркүйек айында Сапура өз ба­тальонымен қиыр Шы­ғысқа жiберiледi. Хабаровск қаласына келген соң, 252-шi батальон қайта жасақталғанша, Сапура тағы әскери құралдар қоймасынан шаб­уылға керектi бомба-снарядтарды ұшаққа тиеп, майданға дайындап жi­берушiлер қатарында күнi-түнi бел шешiп, еңбек етедi. Са­қылдаған сары аяз бен бет қаратпас боранға да шыдап, намысты қолдан бермейдi. Бүгiнгi тәуелсiздiк осын­дай ба­тыр аға-апалары­мыздың еңбе­гiмен жеттi.

Ақтоты Әбимолдаева,

I.Үргенiшбаев атындағы мектептiң

10-сынып оқушысы.

Шалқар ауданы, Ақтөбе облысы