Жо-жоқ, мен Шәкен ағамен аз-ақ рет кездестім деуден аулақпын. Егер оның жарқын бейнесін драма театрының сахнасы мен кинодан, талай-талай өткізіп жататын арнайы кездесулерден жүздеген рет көрдім десем, артық айтқандық емес. Ол өмірде өте қарапайым болатын. Мұны оның жүріс-тұрысынан, адамгершілік қадір-қасиетінен әрдайым аңғарып жүретінмін. Қайран ағам, үлкеннің де, кішінің де көңілін таба білетін.
1946 жылдың күзі. Мен Алматыға келіп, бұрынғы ҚазПИ-
ге оқуға түскен едім. Әр адамның әлденеге құштар болатын әдеті бар ғой. Біреу асық, біреу волейбол ойнайды дегендей, мен бейбақ бильярд десе ішкен асымды жерге қоятынмын. Сол әдет мені сүйрелеп «Алматы» мейрамханасына алып келді. Ресторанның астыңғы қабатында бильярд болатын.

Читать полностью »