Соғыс! Талайға түрпiдей тиетiн, жаныңды жегiдей жейтiн ауыр әрi суық сөз. Табаны күректей 1418 күнге созылған Ұлы Отан соғысы. Ерлер майданға аттанып, ана мен бала жылап, қайғы шеккен қасiреттi жылдар.

Талай боздақ жауға қарсы аттанып, өлiмдi емес, келер өмiрдi ойлады. Кiмнiң жас, кәрi екенiне қарамады. Бiрi – жау қолында, ендi бiрi оққа ұшып мерт болды. Жеңiс жолында құрбан болған есiл ерлердiң арасында менiң атам Серiкбай Аяпбергенұлы да бар едi. Атам 1921 жылы Алғабас ауылында дүниеге келген.

Серiкбай ата бала кезiнде алғыр, ширақ, елгезек болып өсiптi. Жиырма жасында соғысқа аттанады. Жас болса да, соғыс ширатып, жiгерлендiрiптi. Берлинге барып, ерлiк көрсеткен. Екi жыл ауыр зеңбiректi атқыштар дивизиясында болып, кейiн барлаушылыққа ауысқан. Осындай тұлғалы азаматтардың арқасында соғыс тым ұзаққа созылмады. Десе де, бес жылда қаншама ана баласынан, қаншама әйел сүйiктi жарынан айрылды. Жеңiс туын желбiретiп Серiкбай ата оралғанда, бүкiл ауыл қуаныпты. Ауылдың жаралы жүрегiне шипа iздеп, оларға қуаныш сыйлау үшiн еңбек етедi. Он екi бала тәрбиелеп, немеренің қызығын көредi. Ел iшi Серiкбай атаны құрметтеп, iзгiлiк көрсететiн. Осыдан он жыл бұрын ауылдың ажарына айналған Серiкбай ата өмiрден өттi.

Атамның аңызға айналған ерлiктерiн ауыл тұрғындары жиi айтып жүредi. Атамның өмiрi ұрпақтарына үлгi екенiне мақтанамын.

Әйгерiм Серiкбай,

Ы.Алтынсарин атындағы мектептiң

10-сынып оқушысы.

Құмарық ауылы,

Т.Рысқұлов ауданы,

Жамбыл облысы