Екінші дүниежүзілік соғыс адамзат тарихындағы ең ауыр әрі қанды соғыс болды. Бұл соғыста 60 млн. адам құрбан болды, оның ішінде Кеңес Одағының 27 млн. азаматтары және 6 млн. Польша азаматтары. Екінші дүниежүзілік соғыста адамзат шығыны бірінші дүниежүзілік соғыстан 6 есе көп болды, ал материалдық шығыны 12 есе көп болды.

Екінші дүниежүзілік соғыстың басты нәтижесі-ол фашизмнің күйреуі. Фашистік және милитаристік агрессорлы мемлекеттері Германия,Италия,Япония және олардың одақтастары толық күйреді. Олардың экономикасы, саясаты, идеологиясы күйреді, қарулы күштері тізе бүкті, территориялары антифашистік коалиция әскерімен оккупацияланды. Оккупациондық өкімет жергілікті антифашистердің көмегімен фашистік режимдерді, фашистік партияларды жойды және де фашистік басшыларды соттады. Тек қана Испания мен Португалияда фашистік режимнің диктаторлық түрі сақталды.Соғыс кезінде оккупацияланған мемлекеттерде оккупанттарға қарсы «Қарсыласу» қозғалысы пайда болды.Соғыстан кейін Қарсыласу қозғалысының қатысушылары қоғамдық-саяси өмірде маңызды рөл атқарды.Көптеген мемлекеттерде олар билік басына келіп,мемлекеттердің саясатын анықтап отырды.

Екінші дүниежүзілік соғыстың тағы бір маңызды нәтижелерінің бірі болып көптеген мемлекеттердің капиталистік емес даму жолына түсуі. Шығыс және Оңтүстік-Шығыс Еуропа мемлекеттерінде оккупанттардан азат етілгеннен кейін, олар Халықтық демократия мемлекеттері атағына иеленді, коммунистердің басқаруымен немесе қатысуымен үкіметтер құрылды, олар антифашистік, демократиялық, содан соң социалистік өзгертулерді жүзеге асыруға кірісті. Кеңес әскерімен оккупацияланған Шығыс Германия мен Солтүстік Кореяда осындай өзгертулер болды. Жапония күйреген соң және 1945-1949ж.ж. азаматтық соғыстың жеңісінен кейін Қытайда өкімет басына коммунистер келді.

1949ж. 1 қазанында Қытай Халық Республикасы құрылды. Оның басшылары мемлекеттің социализм жолына түсетіндігін жариялады.Халықтық-демократиялық және социалистік мемлекеттердің тұтас қоғамдастығы пайда болды.

Екінші дүниежүзілік соғыстың тағы бір маңызды нәтижесі-отарлық жүйенің ыдырауының басталуы. Азат ету мақсатымен және соғыстың антифашистік мінездемесі, Жапониямен соғыстағы отарлық елдердің жеңілісі содан соң фашистік агрессорлардың күйреуі ұлт-азаттық қозғалыстың көтерілуіне ықпал етті. Жапониямен оккупацияланған Азия және Тынық мұхиты елдері (Индокитай, Индонезия, Малайя, Бирма, Филиппины) метрополистік мемлекеттердің бақылауынан шықты. Халықтың елеулі бөлігі Жапон оккупанттарына қарсы партизандық күреске қатысты; ұлттық, саяси және әскери ұйымдарын құрып жатты. Жапонияның тізе бүгуінен кейін ол оккупациялаған мемлекеттер өзінің тәуелсіздігін жариялап, бұрынғы  билігін танудан бас тартты. Басқа отар мемлекеттерде әсіресе Үндістанда, Сирияда, Ливанда, Трансиорданияда, Палестинада соғыс бұқара халықтың саяси белсенділігін оятты, олар өзінің тәуелсіздігін талап етті. Отарлардың билігі әлсіреді. Енді отарлық жүейнің күйреуі басталды.